ሥርዓት ብቻ የሆነ አምልኮ

ሥርዓት ብቻም መሆንም ያለ ሥርዓት መሆንም ሁለቱም ተገቢ አይደሉም ። ሥርዓት ብቻ የሆነ አምልኮ ሕይወት የለውም ። ሥርዓት የለሽ አምልኮም ሰላም የለውም ። አምልኮ ሕይወትንና ሰላምን ማስቀጠል ዋነኛው ዓላማው ነው ። አንድ ሰው ከእግዚአብሔር ጋር ያለው ግንኙነት ሲቀጥል እርሱ ሕይወት ነው ፣ እርሱ ሰላም ነው ። ይህንን ሕይወትና ሰላም የምናገኘው በአምልኮተ እግዚአብሔር ነው ። በቤታችን ያለው አምፑል የሚያበራው በውበቱ አይደለም ። ከኃይል ምንጭ ጋር በመገናኘቱ ነው ። ክርስትናችንም የሚያበራው ከእግዚአብሔር ጋር የማያቋርጥ ግንኙነት ሲኖረን ብቻ ነው ። ቃሉ ፣ ጸሎት፣ መንፈሳዊ ኅብረት ዕለታዊ ፍላጎት ናቸው ። እነዚህ ሦስት ነገሮች ከሌሉ ክርስቲያን ወደ ኋላ ለማለት ብሎም ለመካድ ይደርሳል ። ስለዚህ አምልኮ እውነተኛ እንዲሆን ሥርዓትም ሕይወትም ያስፈልገዋል ። ሐዋርያው በምክሩ እነዚህ ነገሮች የማይጓደሉ እስትንፋስ መሆናቸውን ይገልጣል ። ገለጣውንም ቀጥሎ ልብ በሉ ። “ሁልጊዜ” ፣ “ሳታቋርጡ” “አንተው” በሚሉት ነዋሪ አንቀጾች ያጸናዋል ።

                /ፊልጵ. 4፥4/ ።

               /1ተሰ. 5፥17-18/ ።

              /ዕብ. 10፥25/።

ፈሪሳውያንና ሰዱቃውያን ትልልቅ የሃይማኖት ተቋማት ነበሩ ። ፈሪሳዊ ማለት ትርጉሙ የተለየ ማለት ነው ።  ራሳቸውን እንደ እግዚአብሔር ምርጦች ያያሉ ። ሌላውን ደግሞ እንደ ርኩስ ይመለከታሉ ። አገር ወዳድነታቸው ፣ ለሃይማኖት ያላቸው ቀናዒነት ፣ ሕጉንም መድገማቸው ፣ ያለ ይሉኝታ በአደባባይ መንፈሳዊ ተግባራቸውን መፈጸማቸው ፣ ልጆቻቸውን ተተኪ አማኝ እንዲሆኑ ከኋላቸው ማስከተታቸው አስገራሚ ነው ። ይህንን ያህል ዋጋ የሚከፍሉት እነዚህ ፈሪሳውያን ጠብ የምትል ፍቅር ግን አልነበራቸውም ። ስለ ተራቡ ሰዎች ከማዘን በሰንበት እሸት ስለ ተቆረጠ ያዝናሉ ። ስለ ልብ ንጽሕና ከማሰብ ሳይታጠቡ መብላት ያረክሳል ይላሉ ። ልብን የሚሻውን አምልኮት በውጫዊ ሥርዓት ብቻ ተክተውት ነበር ። ይጾማሉ ነገር ግን የሌላውን አለመጾም ያያሉ ። ራሳቸውንም እንደ ጾም ፖሊስ ይቆጥራሉ ። ሰላም ሰንብተው ጾም ሲመጣ ለእነርሱ የሙግትና የመካሰሻ ሰሞን ነው ። ሕጉን ያነቡታል እንጂ አይፈጽሙትም ። የተሸከሙት ውጫዊ ምልክት ውስጣዊ እምነታቸውን ማብራራት ሲገባው ውስጣዊ ሽፍትነታቸውን ይደብቅ ነበር ። ተገርዘዋል ልባቸው ግን አልተገረዘም ። ቃሉን በጨርቃቸው ላይ ጽፈው አንጠልጥለዋል ። ልባቸውን እንዲያሸንፍ ግን አይፈቅዱለትም ።

በእነርሱ ጽንፍ የቆሙት ሰዱቃውያን ደግሞ ሁሉም ሰው በራሱ መንገድ እግዚአብሔርን ያገኛል ፣ የተደመደመ እውነት የለም ። ሁሉም ነገር ገና በመገለጥ ላይ ነው ። የምድሩን ሀብትና እውቀት መያዝ አለብን ። ከሁሉም ጋር በሰላም መኖር ያስፈልገናል ። ከዘመን ጋር ከመጋጨት ተመሳስለን መኖር ያስፈልገናል ። አማኝ ሊቸገር ሊታመም አይገባውም ። አገርና ድንበር ሰዎች ያሰመሩት ነው ። ድንበር የሌለው ግንኙነት መፍጠር አለብን። አገር እያሉ መቀመጥ ጠባብነት ነው ። ዘመኑን መዋጀት ያለብን ዘመኑ ያለበት ድረስ በመሄድ ነው የሚል የቅምጥልነት አስተሳሰብ ነበራቸው። ከቅዱሳት መጻሕፍትም ቆንጽለው አምስቱን ብሔረ ኦሪት ብቻ ይቀበላሉ ።እነዚህ ሁለት የሃይማኖት ጎራዎች ዛሬም አሉ ። ፍቅርን የጣለ እውነት የያዙና እውነትን የጣለ ፍቅር የያዙ ቡድኖች ዛሬም እየጎመሩ ነው ። ሐዋርያው ፡- እውነትን በፍቅር እንያዝ ማለቱ ከፍ ብሎ ሊሰቀል የሚገባው መመሪያ ነው /ኤፌ. 4፥15/ ።

ሥርዓት ብቻ የያዙት ፈሪሳውያን የሚደነቅላቸው ጠባይ ምንድነው ? ከእነርሱስ መማር ያለብን ምንድነው ? ካልን፡-

ችግራቸው ምን ነበር ?

ጅረቱ ከወንዙ ፣ ቅርንጫፉ ከግንዱ መያያዝ እንዳለበት ሥርዓትም ከልብ ጋር ሊያያዝ ይገባዋል ። ሥርዓት መልካም የሚሆነው በልባችን ውስጥ ላለው እምነት መግለጫ ሲሆን ነው ። ሥርዓት ክፉ የሚሆነው በልባችን ውስጥ ላለው ክህደት መሸፈኛ ሲሆን ነው ። የተሳሳተ ምልክት ከዋናው ተቋም አያደርስም ። አንዳንድ ያልተነሡ መፈክሮች የሞት ያህል ይነበባሉ ። በአንዳንድ ከተሞች መግቢያ ላይ “ከጓድ መንግሥቱ ኃይለ ማርያም አመራርረ ጋር ወደፊት” የሚል መፈክር እናነባለን ። ገለጻው ግን እውነትነት ስለሌለው የሞቱ ፊደሎች ይታያሉ ። ምክንያቱም መንግሥቱ ኃይለ ማርያም የሉም ። በየሆቴሉ ግድግዳ ላይ የተሳሉ የአንበሳ ሥዕሎች አሉ ። ግን ምንም ማድረግ አይችሉም ። መሥሪያ ቤቱ አድራሻ ቀይሮ አሁንም ግን ያልተነሡ የመሥሪያ ቤቱ የአድራሻ ምልክቶች አሉ ። አድራሻውን አይቶ የመጣውን ጊዜውን ፣ ምኞቱን ፣ ጉልበቱን ያደክማሉ ። ሕይወት የሌለው ሥርዓት ስንይዝ ላያችንን አይተው ሰዎች ይቀርቡንና እውነትነት ሲያጡብን የበለጠ ራሳቸውን እየጠሉ ይመጣሉ ። ዝናብ የሌለው ደመና ቀስ ብሎ የሚሄደውን ሰው ያሯሩጣል ። ገበያውን ያለ ሰዓቱ እንዲታጠፍ ያደርጋል ። አስገምግሞና ጠቊሮ ሲመለስ ግን ከንቱ ልፋት ያለፋል ። ዓለምን ስለ መናቅ አስተምረው ዓለም ላይ ሲራኮቱ ፣ የፈረንጅ አገርን ረግመው አስተምረው ሀገሬ አሜሪካ ነው ሲሉ ልብን ሊያዝሉ ይችላሉ ። እንዲህ ያለው ግብዝነት የሞላበት ፉከራ እንጂ ልባዊ ቅንዓት የሌለው አምልኮ አያርግም ።

ዜማው ሲሰበር ማዘናችን ትክክል ነው ። በሕይወታችን ግን ቃሉን ከሰበርነው ተገቢ አይደለም ። ቤታችን መኪናችን በጥቅስ አሸብርቆ ቃሉ ሲፈልገን መታጣት ግን ሐሰተኛነት ነው ። አዎ መጽሐፍ ቅዱስ የሚያነቡና መጽሐፍ ቅዱስ ያነበባቸው ሁለት ዓይነት ሰዎችን መለየት አለብን ።

ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ እነዚህን ፀሐፍት ፈሪሳውያን በማቴዎስ ወንጌል ምዕርፍ 23 ላይ በብርቱ ወቅሷቸዋል ። ወቀሳውን ሰብሰብ አድርገን ብንገልጠው ሥርዓት ብቻ መሆን ማለት ምን ማለት መሆኑ ይገባናል ።

ሐዋርያው ጳውሎስ ሥርዓት ብቻ የሆኑትን ወገኖች ሲወቅስ እንዲህ ይላል ፡- “አታመንዝር የምትል ታመነዝራለህን? ጣዖትን የምትጸየፍ ቤተ መቅደስን ትዘርፋለህን?” /ሮሜ.2፥22/ ። ዳግመኛም ፡- “ሕግን ብታደርግ መገረዝስ ይጠቅማል፤ ሕግን ተላላፊ ብትሆን ግን መገረዝህ አለ መገረዝ ሆኖአል ። እንግዲህ ያልተገረዘ ሰው የሕግን ሥርዓት ቢጠብቅ አለመገረዙ እንደ መገረዝ ሆኖ አይቈጠርለትምን? … በግልጥ አይሁዳዊ የሆነ አይሁዳዊ አይደለምና፥ በግልጥ በሥጋ የሚደረግ መገረዝም መገረዝ አይደለምና፤ ዳሩ ግን በስውር አይሁዳዊ የሆነ አይሁዳዊ ነው፥ መገረዝም በመንፈስ የሚደረግ የልብ መገረዝ ነው እንጂ በመጽሐፍ አይደለም፤ የእርሱ ምስጋና ከእግዚአብሔር ነው እንጂ ከሰው አይደለም” ይላል /ሮሜ. 2፥25-29/ ። ሥርዓት የእምነት መግለጫ ሲሆን የመገዛትም ምልክት ሲሆን እውነተኛ አምልኮ ነው ።

እግዚአብሔር በውስጣችንን ማንነት ይመዝነናል ። ዓለም ደግሞ ሥርዓታችንን በማየት ይማረካል ። እውነተኛ ሥርዓት ውበት ፣ ጸጥታና ተመስጦ ያመጣል ። ሥርዓት ዓለም እስከ ዛሬ የቆየችበት ምሥጢር ነው ። ተፈጥሮ በሥርዓት ውስጥ ነው ። ሌሊትና ቀን ፣ ክረምትና በጋ መፈራረቁ ሥርዓት ነው ። ሁሉም ቦታውን መያዙ ይህ ውበት ነው ። ሁሉም በሚያስፈልግበት ሰዓት መገኘቱ ይህ ጸጥታ ነው ። ፀሐይ ብርሃን ስታመነጭ የሚረብሽ ድምፅ የለም ። ነፋስም በዝግታ ይነፍሳል ። ዓለሙን ሁሉ ሙቀት ፣ ብርሃንና ነፋስ ሞልተውታል ። እነዚህ በአንድ ዓለም ላይ በምልአት ሲኖሩ መገፋፋት ግን የለባቸውም ።