የጳጳስ ክብሩ
(የወጣት አገልጋይ ፈተና)
ጳጳሳትና ዲያቆናት ሲሾሙ የራሱ የሆነ መስፈርት አለው ። ዲቁና የሁሉ መነሻ ነውና መስፈርቱ ጠበቅ ማለት አለበት ። አሊያ ድንቁርና አድጎ ባለ ግዛት ይሆናል ። ጵጵስና ስሙ ሹመት ይሁን እንጂ በደሙ ፈሳሽነት ላዳነን ጌታ የሚደረግ የፍቅር አገልግሎት ነው ። ጳጳሳት መንጋውን ለሰማዕትነት የሚያዘጋጁ ፣ እኔ ጋ እስኪደርስ ብዙ ሕዝብ ያልቃል ብለው የሚተምኑ ፣ ጦር እያዘመቱ በሌላው ነፍስ የሚኖሩ አይደሉም ። ጳጳሳት መግለጫ የሚሰጡ ፣ ምእመን ሲሞት ሬሳ የሚቆጥሩ አይደሉም ። እረኛው ከመንጋው ፊት ሁኖ መሥዋዕትነት ይከፍላል ። በደግ ዘመን እረኛው ለመንጋው ይሞታል ፤ በክፉ ዘመን መንጋው ለእረኛው ይሞታል ። እረኛ ነፍሱን አስይዞ ካልገባ እረኛ መሆን አይችልም ። ጳጳስ የሚሆን ሕይወቱ በሚያገለግለው ሕዝብ ምስክርነት ያገኘ መሆን አለበት ። አሊያ በምእመናን መካከል መለያየትና ሐሜት ይነግሣል ። በቃል ኪዳን የጸና ወዳጅነቱ ቋሚ ፣ ወረትን ድል የነሣ መሆን አለበት ። ስሜታዊነትን ያሸነፈ ፣ ተናግሮ የሚያስብ ሳይሆን አስቦ የሚናገር መሆን አለበት ። ፍላጎቱን ያሸነፈ ፣ ለኑሮው ለከት ያለው መሆን ያሻዋል ። እንደ መናኝ እንጂ እንደ መሳፍንት የሚኖር ሊሆን አይገባውም ። መዋያውም የድሆች ሰፈር እንጂ የነገሥታት ማዕድ አይደለም ። ድሀውን ድሀ ቄስ እንዲያገለግል ፣ ባለጠጋውን ጳጳስ እንዲባርክ የቤተ ክርስቲያን ወግ አይደለም ። “ተወልዶ ብልጫ” እንደሌለ ሁሉ ውሉደ እግዚአብሔር የሆኑ ምእመናን ሁሉም እኩል ናቸው ።
ጳጳስ የሚሆን ፍርድ የሚያውቅ ፣ የድሀ እንባ ሲፈስስ የክርስቶስ ደም እንደ ፈሰሰ ያህል የሚሰማው መሆን አለበት ። የሰውን ደመወዝ እያገደ ክሰሱኝ የሚል መሆን የለበትም ። ሰው የሚከሰው እየበላ እንጂ እየሞተ አይደለምና ደመወዝ አግዶ ክሰሰኝ አይባልም ። ከሩቅ ለሚመጡት የአባትነቱን ፍትሕ ለሚፈልጉት አብሮ ማዕድ መቅረብ ፣ በእንግድነት መቀበል ይገባዋል ። ፍትሕን ሊያውቅ ድሀ ተበደለ ብሎ ሊጮኽ ፣ ነገሥታትን ሊያቀና ፣ መኰንኖችን ተዉ ሊል ያስፈልገዋል ። በገንዘብ ፣ በጥላቻ ፣ በጎሠኝነት ፣ በፖለቲካ ወጥመድ ተይዞ ደርሶ አውጋዥ መሆን የለበትም ። ከንቱ ግዝት ራስን እንጂ ማንንም አያስርም ። ማስተማር እንጂ መራገም የቤተ ክርስቲያን ሥራ አይደለም ። ቤተ ክርስቲያን በር ከፍታ የምታስገባ እንጂ በር ከፍታ የምታስወጣ አይደለችም ። ጳጳስ የሚሆን ይህን ሁሉ ማወቅ አለበት ። እንደ ቆላ ቄስ ለጤና አዳሙም ፣ ለእንስላሉም ገዝቻለሁ እያለ ግዝትንና ውግዘትን የሚያረክስ መሆን የለበትም ። መናፍቃንን ለማስተማር ፣ ለመጠየቅ ብዙ ያነበበ መሆን አለበት ። አሊያ “እኛ አንልም” በሚል ፈሊጥ ብቻ ስሑታንን መመለስና መገሠጽ አይችልም ።
ጳጳስ አዲስ ዘመንና አዲስ ትውልድን የሚያውቅና የሚቀበል መሆን አለበት ። አዲስ ትውልድ ነገረ መለኮትን ፣ ሥርዓተ ቤተ ክርስቲያንን ፣ ትውፊተ አበውን ፣ የቤተ ክርስቲያን ታሪክን ፣ አገር መውደድን እንዲማር ማቀድ ፣ የክህነት ወገንን ማብዛት አለበት ። የአበውን ሃይማኖት በትውልድ ቋንቋ መግለጥ አለበት ። ይልቁንም ቀጣዩ ዘመን ምን ሊሆን ይችላል ? በማለት ቀድሞ መዘጋጀት ፣ ቤተ ክርስቲያንን ከፈተና መጋረድ ያስፈልገዋል እንጂ እየተቃጠሉ አይሸተኝም የሚል መሆን በፍጹም አይገባውም ። እረኛ አሻግሮ ያያልና ። ጳጳስ ዋነኛ ሥራው ገንዘብ መቆጣጠር ፣ ነገር ሲዳኙ መዋል ሳይሆን ማስተማርና የክህነትን ግዛት ማስፋት ነው ። የሚያስተምር ነውና አቅም እንዳያንሰው ራሱን መጠበቅ ፣ ምግብ መመገብ አለበት ። ከሁሉ ሁሉ ማስተማር ይጎዳል ። ስለዚህ ጳጳሱ ጠገን ያስፈልገዋል ። የሚያሰክር መጠጥ ክብርን ይነካል ። ጠጅ የነገሥታት መጠጥ ነው ። ጠጅ እግር ይይዛል ። ንጉሥ በስካር ተይዞ ፣ በዘፈን ተማርኮ ተነሥቼ ልጨፍር እንዳይል ጠጁ እግሩን አስሮ ያስቀምጠዋል ። እድምተኛው ሲወጣ ደግፈው ያስገቡታል ። ጳጳስ ፈጽሞ መጠጣት የለበትም ። መነኮስ የሆነ ከዓለም ተለየ የሚባለው ከሚያሰክር መጠጥ ሲለይ ነው ። መጠጥ ማንን አስከብሮ ያውቃልና ጳጳስ መጠጥን ይወድዳል !
ጳጳስ ገራም ፣ ልበ ሰፊ ፣ ነገር አላፊ መሆን አለበት ። እንደ ነሐሴ ዝናብ እኝኝ የሚል መሆን የለበትም ። ትልቅ ኃላፊነት አለበትና በትንንሽ ጉዳይ አእምሮውና ጊዜው መያዝ የለበትም ። መመሪያ መስጠት እንጂ መነዛነዝ አያስፈልገውም ። ክብረ ነክ ነውና ። ያዘዘው መፈጸሙን ማየት አለበት ። ትእዛዝ ተቀባይ ከሌለው ፈጥኖ እርምጃ መውሰድ ያስፈልገዋል ። ፍቅረ ንዋይን ማሸነፍ ያሻዋል ። ስለተጎዱት ማሰብ ይገባዋል ።
እኔ ጢሞቴዎስ ወደ ጳውሎስ ሐዋርያ ስሄድ መስፈርት የሌለው የጳጳሳት ሹመት ፣ ቤተ ክርስቲያንን በራስዋ ልጆች እንድትፈርስ ያደርጋታል የሚል አሳብ ይዞኝ ነበር ። አበ ብዙኃን የሚሆነው ፣ አባትነትን በጸጋ የሚቀበለው ጳጳስ ጠባብ መሆን አይገባውም ። መንበሩ የመከራ እንጂ የምቾት አይደለምና መከራ ከሌለ ምን ችግር ገጥሞኛል ? ማለት አለበት ።
ጢሞቴዎስ ነኝ ክፍል 15
ዲያቆን አሸናፊ መኰንን
ሚያዝያ 19 ቀን 2016 ዓ.ም.
