የስህተት ትምህርት
(የወጣት አገልጋይ ፈተና)
ከኣላውያን ነገሥታት ሰይፍ በላይ ቤተ ክርስቲያንን የጎዳት የስህተት ትምህርትና አስተማሪዎቹ ናቸው ። የስህተት ትምህርት ሙሉ ውሸት ሳይሆን ከፊል እውነት ነው ። የስህተት ትምህርት የሚያስክድ ሳይሆን የሚያጠራጥር ነው ። በጥርጥር የሚኖር ሰው በገደል አፋፍ ላይ የሚራመድ ነው ። በስህተት ትምህርት የተወጋ ሰው የድንበር ነዋሪ ነውና የሁለት ወገኖች የትግል ሜዳ ነው ። የጋራ ወዳጅ የጋራ ጠላት የሌለው የሁልጊዜ ተጠቂ ነው ። የስህተት ትምህርት የምግባር ሳይሆን የሃይማኖት ሕፀፅ ነው ። የስህተት ትምህርት የነካው ሰው ጣዖት አያመልክ ይሆናል ፣ ነገር ግን እግዚአብሔርን በፈላስፎች መነጽር ያየዋል ። የስህተት ትምህርት የበከለው ሰው ለተቀረጹ ምስሎች አይሰግድ ይሆናል ፣ ራሱ የስህተት ትምህርት ግን ረቂቅ ጣዖት ነው ። የስህተት ትምህርት የበከለው ሰው የእግዚአብሔርን ስም ይጠራ ይሆናል ፣ ነገር ግን በአስተርእዮ ራሱን የገለጠውን አምላክ ሳይሆን በራሱ ግምት “እግዚአብሔር ይህ ነው” ያለውን የሚጠራ ነው ። እግዚአብሔር ስሙ ከህልውናው ፣ ጠባዩ ከባሕርዩ ፣ አካሉ ከግብሩ የማይለይ አምላክ ነው ። የስህተት ትምህርት የያዘው ሰው በክርስቶስ ስም ይመጣል ፣ አንዳንድ ድንቅ ተአምራትን ያደርጋል ። እንኳን በክርስቶስ ስም መምጣት ይቅርና “እኔ ክርስቶስ ነኝ” እያለ የሚመጣ ሐሳዊ እንደሚኖር አስቀድሞ ተነግሯል ።
የስህተት ትምህርት ያጠመደው ሰው ሰንበትን ሊያከብር ይችላል ። በሰንበት ግን ምቾቱን ፍለጋ የራሱን አስተማሪ ይመርጣል እንጂ በልዕልናው ያለውን እግዚአብሔርን አይሻም ። በስህተት ትምህርት ገደል የወደቀ ሰው አባትና እናቱን ሊያከብር ይችላል ። አባትና እናት የሰጠውን ሥላሴን ግን በአንድነቱና በሦስትነቱ ማመን ይቸገራል ። የስህተት ትምህርት ያጠመደው ሰው አልገደልኩም ብሎ ጥይት ባለመተኮሱ ይኮራ ይሆናል ፣ ነገር ግን በተመረዘ ትምህርት የሰውን ነፍስ ይገድላል ። አላመነዘርኩም ብሎ ሊታበይ ይችላል ። ሰይጣን በትዳር ላይ ከማመንዘር በላይ የሃይማኖት ዘማ መሆን የበለጠ ያስደስተዋል ። በሐሰት ሰው ላይ አልመሰከረ ይሆናል ፣ ነገር ግን በእግዚአብሔር ላይ የሐሰት ምስክር የሚያሰማ ነው ። ሰይጣን በምግባር ቆንጆ እያደረገ በሃይማኖት የሚያጠወልጋቸው ሰዎች ብዙ ናቸው ። በሁሉ ከከፉማ ምን እየሆንሁ ነው ? ብለው ቶሎ ይነቃሉ ። የባልንጀራውን ሀብት አይመኝ ይሆናል ፣ ነገር ግን የስህተት ትምህርት የነካው ሰው ሀብትና ሥልጣንን ሲያስስ ይኖራል ። በእግዚአብሔር ታገኛለህ እንጂ እግዚአብሔርን ታገኛለህ የሚል ስብከት አይወድም ። ጾምን ፣ ጸሎትንና ምጽዋትን እንደ መጎሳቆል ያየዋል ። ሃይማኖታዊ ተጋድሎንም ያጣጥላል ። “አለሁ በጌታ” ከማለት “አለኝ በጌታ” ብሎ መታበይ ይፈልጋል ። የስህተት ትምህርት መጀመሪያ ሃይማኖትን ቀጥሎ ጠባይን እያጎሳቆለ ይመጣል ።
የስህተት ትምህርት እግዚአብሔርን አሳንሶ ፍጡራንን ከሆኑትና ከተሰጣቸው በላይ አተልቆ ማየት ነው ። የስህተት ትምህርት የተነሣው በዓለመ መላእክት ሲሆን አስነሺውም ራሱ ዲያብሎስ ነው ። እግዚአብሔርን አሳነሰ ፣ ራሱን እግዚአብሔር አከል አደረገ ። በዚህም ሳጥናኤል ሰይጣን ሆነ ፣ አሳች ተባለ ። ጎዳናውን የተከተሉ ማለትም እግዚአብሔርን አሳንሰው መልአክ የሆነውን ሳጥናኤልን አስበልጠው ያመኑ አጋንንት ተባሉ ። የስህተት ትምህርት መነሻው ትዕቢት ሲሆን ከሆኑት በላይ በጉልበት ለመሆን መሞከር ነው ። ሰይጣን በዝሙት ፣ ጾም በመግደፍ ተፈትኖ አያውቅም ፣ ነገር ግን በጥርጣሬ ሲፈተንና ሲፈትን ይኖራል ።
የስህተት ትምህርት ሌላኛው መነሻ ፍልስፍና ነው ። ፍልስፍና ሰው አእምሮውን ማዕከል የሚያደርግበት ሲሆን ሃይማኖት ግን መገለጥ ላይ የሚመሠረት ነው ። ፍልስፍና ቁሳዊ ነገርን መሠረት ሲያደርግ ፣ ሃይማኖት ግን በማይዳሰሰው ነገር ላይ ይመሠረታል ። የሚታየው ዓለም መሠረትም የማይታየው እግዚአብሔርና ቃሉ ነው ብሎ ያምናል ። ፍልስፍና ሞትን መጨረሻ ሲያደርግ ፣ ሃይማኖት ግን ተስፋ የሚያደርግና በትንሣኤ እንዲሁም በሚመጣው ሕይወት ላይ የሚተነትን ነው ። ፍልስፍና በምድር ጀምሮ በምድር የሚፈጽም ሲሆን ሃይማኖት ግን በሰማይ ጀምሮ በሰማይ የሚፈጽም ነው ። ፍልስፍና ነገሮችን ከንቱ ነው ሲል ተስፋ በመቍረጥ ሲሆን ሃይማኖት ግን ዓለምን በዓለም ለውጦ ወይም ንቆ ነው ። ፍልስፍና በከንቱንት ስሜት ራስን መጣል ያለበት ሲሆን ሃይማኖት ግን በተስፋ ግለት መመነን ነው ። ፍልስፍና በእውቀት ላይ ሲመሠረት ሃይማኖት ግን በቀራንዮ ፍቅር ላይ ይመሠረታል ። ፍልስፍና ራስን ያስጥላል ፣ ሃይማኖት ግን ራስን መካድ ያለማምዳል ። ራስን መጣል መቆሸሽ ሲሆን ራስን መካድ መቀደስ ነው ።
የሮም ጎዳናዎች በውበታቸው አልማረኩኝም ። የጳውሎስን የብራና መጻሕፍት ተሸክሜ ስጓዝ ቤተ ክርስቲያንን ስለሚያውኩ የስህተት አስተማሪዎች አስብ ነበር ። አሳቤን አልገታሁትም ። በዋርካው አጠገብ ትንሽ ልረፍና መጓዝም ማሰብም እቀጥላለሁ ። ከተጓዝሁ አስቤ ነበር ፣ ካሰብሁ በግድ እጓዛለሁ ! ጢሞቴዎስ ነኝ ።
ጢሞቴዎስ ነኝ ክፍል 17
ዲያቆን አሸናፊ መኰንን
ግንቦት 21 ቀን 2016 ዓ.ም.
