ምስጋና ወደ ከፍታ መብረር ነው ። በልባችን ያለውን እግዚአብሔር በሰማያት የምትኖር እንለዋለን ። ምስጋና ወደ ከፍታ የምንበርበት መንኮራኩር ፣ መንፈሳዊ ሠረገላ ነው ። የቅዱሳን ብቃት የምንለውም በተመስጦ መጥፋት ነው ። ይህን ዓለም መተው ፣ ደመናትን ሰንጥቆ ሀገረ ሕይወት መንግሥተ ሰማያት መገኘት ነው ። የተመስጦ ሕይወት የዓለምን ማቁሰል ፣ የሰይጣንን ጭካኔ የምንረሳበት ነው ። ሰማይ እየደረሰ መመለስ የቻለ መራራው ጨርሶ አይመረውም ። በምድር ጀምሮ በምድር መፈጸም ቀኑን ደመናማ ያደርገዋል ። የምስጋና ክንፎች ወደ መንበረ ሥላሴ ያደርሳሉ ። እዚያ ስንወጣ ትልቅ የሆነብን ነገር ሁሉ ትንሽ መረገጫ ይሆናል ። ሁሉም ነገር ከምድር ሲያዩት ትልቅ ነው ። ከሰማይ ሲያዩት ግን ትንሽ ነው ። ምስጋና ወደ እግዚአብሔር መኖሪያ ወደማይዘጋው አደባባይ ፣ ግርዶሽ ወደ ሌለበት ቤት የሚወስድ ነው ። ከጉዳያችን በላይ እግዚአብሔር ጉዳይ ሁኖ የምናመልከው የምስጋና ጣዕም ሲገባን ነው ። ቤተ ክርስቲያን ለምስጋና ብቻ የምታሰለጥናቸው አዋቂዎች አሏት ። በዓለም ላይም የምስጋና ትምህርት ቤት ያላት ኦርቶዶክሳዊት ቤተ ክርስቲያን ናት ። የዋሸራው ቅኔ ፣ የቤተ ልሔሙ ድጓ ማስመስከሪያ ለስብሐተ ሥላሴ የተዘጋጀ ነው ። ላለፉት ሁለት ሺህ ዓመታት የመዝሙር ዩኒቨርስቲ ከፍታ የምታስመርቅ ይህች የበረሃ ጥላ የሆነች ቤተ ክርስቲያናችን ናት ። ቀለሙ ዜማው በተመስጦ ይዞ ይጠፋል ። በአንድ ቀለም ማታ የጀመረው ማኅሌት ይነጋል ። በብዙ ግጥም ሳይሆን አንዱን ቀለም ሲያስተነትኑ ፣ ተመስጦው አልለቅ እያላቸው በጨለማ ሰዓት ጀምረው በንጋት ይላቀቃሉ ። ምስጋናው እንደ ጎርፍ ነውና ማኅሌቱ ሲያበቃ ኪዳኑ ፣ ኪዳኑ ሲያበቃ ቅዳሴው ይቀጥላል ። ሰማይንና ቀራንዮን በየዕለቱ የምትጋብዝ በአጭር ቃል የምትቀድስ ቤተ ክርስቲያን ናት ። ማመስገን የራስን ፣ የዓለምን ፣ የክፋትን ግዛት ጥሶ ቀኙ ወደምታዝበት ከተማ መድረስ ነው ።
ተመስጦ ያስፈልጋል ። ትዕግሥትን የምንለማመደው በተመስጦ ነው ። ነገረ እግዚአብሔርን የምናጣጥመው በተመስጦ ነው ። ቃሉን ከሕይወታችን ጋር በቅድስና ስናዋሕደው ፣ በተመስጦ ደግሞ ከመንፈሳችን ጋር እናዋሕደዋለን ። ቃሉ ሲመጣ ቤታችንን ያንኳኳል ፣ ተመስጦ ደግሞ የእግዜርን ደጃፍ ማንኳኳት ነው ። የሚመሰጥ ትውልድ እያጣን ነው ። ስለዚህ መራርነት ፣ ሌላውን ማጥቃት ፣ ጭካኔ ፣ ያልተረጋገጠ እውቀት ፣ የእግዚአብሔር ጠበቃነት እየበዛ ነው ። ምስጋና በማይታዩ ክንፎች ወደ ላይ መብረር ነው ።
እስትፋሳችሁ በአፍንጫችሁ ያደረችላችሁ አመሰግኑ ! ተመስገን ተመስገን !
(የምስጋና ሕይወት ከሚል ያልታተመ ጽሑፍ የተወሰደ)
ዲያቆን አሸናፊ መኰንን
ኅዳር 24 ቀን 2017 ዓ.ም
