ሦስተኛው ስብከት
የሚከተለውን የሚመስል ትእዛዝ የተቀበለው ገብርኤል በስድስተኛው ወር ወደ ድንግል ተላከ ። “ሊቀ መልአክ አሁን ወደዚህ ና እና የዚህ ድንቅ የሆነው ተሰውሮም የነበረው ምሥጢር አገልጋይ በተአምሩም ወኪል ሁን ። እኔ የጠፋውን አዳም እመልስ ዘንድ በርኅራኄዬ አዝኜ (ሰው ሆንሁ)። በመልኬ ተፈጥሮ የነበረውን ኃጢአት አሳድፎታል፣ የእጄንም ሥራ አበላሽቶታል ፣ የሠራሁትንም ውበት አቆሽሾታል ። ተኩላው ልጄን በልቶታል ። የገነት መኖሪያው ባዶ ሆኗል፣ የሕይወት ዛፍ በሚገለባበጥ ሰይፍ ይጠበቃል ፣ ሐሤት ማድረጊያው ስፍራ ተዘግቷል። ርኅራኄዬ በዚህ ጠላት ምክንያት ሆኗልና ይህንን ጠላት እይዘው ዘንድ እሻለው ። ላንተ ብቻ የገለጽሁልህን አሁንም ድረስ ከሁሉም የሰማይ ኃይላት የተሰወረውን ይህንን ምሥጢር እሠውረው ዘንድ እሻለሁ ። ስለዚህ አንተ ወደ ድንግል ማርያም ዘንድ ሂድ ። ነቢዩ‘የእግዚአብሔር ከተማ ሆይ፥ በአንቺ የተከበረ ነገር ይባላል።’/መዝ 86(87)፥3/ ብሎ ለተናገረላት ከፍ ላለችው ወደዚህች ከተማ ሄድ ። እንግዲህ ወደ ገነቴ ሂድ፣ ወደ ምሥራቋ ደጅ ሂድ ፣ ለቃሌ የተገባ ወደሆነው ጊዜያዊ ማረፊያዬ ሂድ ፣ በምድር ላይ ወዳለችው ሁለተኛ ሰማይ ሂድ ፣ ብርህት ደመና ወደሆነችው ሂድ የመምጣቴንም ዜና አብሥራት ። ለእኔ ወደተዘጋጀችው ቅድስተ ቅዱሳን ሂድ ፣ የሥጋዌ አዳራሽ ወደሆነቺው ሂድ ፣ በሥጋ የመወለዴ ንጽሕት እልፍኝ ወደሆነችው ሂድ። ለእኔ የመደመጥን መንገድ ታመቻችልኝ ዘንድ ለምክንያታዊት/አእምሮአዊት/ለባዊት ታቦቴ በጆሮዋ ንገራት ።ነገር ግን የድንግልን ነፍስ እንዳታውክ አሊያም እንዳታበሳጭ። ለዚያች መቅደስ በሚመጥን መልኩ ራስህን ግለጥ ፤ አስቀድመህም በደስታ ድምፅ ሰላምታ ስጣት ። በጥፋት ውስጥ ላለችው ለሔዋን ርኅራኄ አሳይ ዘንድ ማርያምን ‘ደስ ይበልሽ፥ ጸጋ የሞላብሽ ሆይ’ በሚለው ሰላምታ ሰላም በላት።”
ሊቀ መልአኩም እነዚህን ነገሮች ሰምቶ እንዲህ አለ፡- “ይህ እንግዳ ነገር ነው ። የተነገረው ነገር መረዳትንና እውቀትን የሚያልፍ ነው ። ለኪሩቤል የረዓድና የመንቀጥቀጣቸው ምክንያት ፣ ያ በሱራፌል ዘንድ ቀና ተብሎ የማይታየው ፣ ያ በሁሉም ሰማያውያን ኃይላት (መላእክት) የማይወሰነውና ከመረዳታቸው በላይ የሆነው በድንግል ማኅፀን ለማደር እንዴት ማረጋገጫ ሰጠን ? የራሱን መምጣት አስታወቀን ? ያ ሔዋንን የኰነነው ለልጇ እንዲህ ያለን ክብር ለመስጠት የፈጠነ ነውን ? “ለኔ የመደመጥን መንገድ ታዘጋጅልኝ ዘንድ” ብሏልና ። ነገር ግን በቦታ የማይወሰነውን እርሱን ማኅፀን ይወስነው ዘንድ ይቻለዋልን ? በእውነት ይህ የሚያስፈራና የሚያስደነግጥ ምሥጢር ነው።” መልአኩ እንዲህ ባለ አሳብ ውስጥ ሳለ ጌታ እንዲህ አለው፡- “ገብርኤል ሆይ ስለ ምን እንዲህ ተጨነቅህ? ስለ ምንስ ግራ ተጋባህ ? ከዚህ ቀደም ወደ ካህኑ ዘካርያስ በእኔ አልተላክህምን? ለእርሱስ የዮሐንስን መፀነስ መልካም ዜና አልነገርከውምን ? ተጠራጣሪው ካህን ዲዳ ይሆን ዘንድ አልፈረድህበትምን ? ሽማግሌውን ሰው በዲዳነት አልቀጣኸውምን ? አንተ አዋጁን አውጀህ እኔም አላጸደቅሁትምን ? እውነታውስ/የኤልሳቤጥ መፅነስ የአንተን መልካም አዋጅ አልተከተለምን ? መካኗ ሴት አልፀነሰችምን? ማኅፀኗ (ለተነገረው) ቃል ታዛዥ አልሆነምን ? የመሐንነት ችግር አልራቀምን? የተፈጥሮ ሕግ አልተሻረምን? እርሷ/ኤልሳቤጥ አስቀድማ ፀንሳ የማታውቅ አሁን ወላድነትን የምታሳይ/ወላድ አይደለችምን? ሁሉንም ለፈጠርሁ ለእኔ አንዳች የሚሳነኝ ነገር አለን ? ስለዚህ በመጠራጠር የምትናጠው ስለምንድን ነው?”
ለዚህ የመልአኩ መልስ ምንድን ነው ? መልአኩ እንዲህ አለ፡- “ኦ ጌታ የተፈጥሮን እንከንና ጉድለት ትፈውስ ዘንድ ፣ የሰይጣንን ማሰቃየት ፍጻሜ ትሰጥና ታጠፋ ዘንድ ፣ የሞቱትን ወደ ሕይወት ኃይል ትጠራ ዘንድ ፣ ተፈጥሮ ላይ የማስገኘትን ኃይል ትሰጥ ዘንድ ፣ የተፈጥሮን መስመር ያለፉትን ሰዎች መሐንነት ታጠፋ ዘንድ፣ ያረጀውንና የጠወለገውን ግንድ ወደ ለመለመ ኃያልነት ትለውጥ ዘንድ፣ ፍሬ አልባ የሆነውን አፈር በቅጽበት እልፍ ፍሬ እንዲያበቅል ትለውጠው ዘንድ ይህንን ሁሉ ማድረግ አስቀድሞ እንደነበረው ያንተን ኃይል ይፈልጋል ። ለዚህም ሣራ ምስክር ነች ። ከእርሷም በኋላ ርብቃ ፣ እንደገና ሃና ሁሉም በመሐንነት ፍርሃት ተገዝተው የነበረ ቢሆንም ከዚያ በኋላ ከበሽታቸው ይፈወሱና ነጻ ይወጡ ዘንድ በአንተ ዘንድ ተቸራቸው/ተሰጣቸው ። ነገር ግን ድንግል ከወንድ ጋር ሳትገናኝ ትወልድ ዘንድ ይህ ከሁሉም የተፈጥሮ ሕጎች በላይ ነው ። አንተ መምጣትህን ለዚያች ድንግል አሳውቀሃታልን ? ሰማይና ምድር ይሸከሙህ ዘንድ ያልቻሉትን አንተን እንዴት የድንግል ማኅፀን ይሸከምሃል?”
ጌታም እንዲህ አለ፡- “የአብርሃም ድንኳን እንዴት ቻለኝ ?” /ዘፍ 18/ መልአኩም መልሶ እንዲህ አለ፡- “እንግዳ መቀበል በእርሱ ዘንድ ነበረና ኦ ጌታ አንተ ራስህን ለአብርሃም በድንኳኑ ደጃፍ ላይ ገለጥህ። አንተም ሁሉንም እንደሚሞላ (ባሕርይህ) በፍጥነትም አለፍህ ። ነገር ግን ማርያም እንዴት የመለኮትህን እሳት እንዴት ቻለች ? ዙፋንህ ከድምቀቱ ብርሃን የተነሣ ይበራል ። ድንግል ሳያቃጥላት ትቀበልህ ዘንድ ይቻላታልን?”
ከዚህ በኋላ ጌታም እንዲህ አለ፡- “በእርግጥ አዎ። በበረሃ የነበረው እሳት ቊጥቋጦውን አቃጥሎት ቢሆን መምጣቴ ድንግልንም በእርግጥ ያቃጥላት ነበር ። ነገር ግን ይህ የመለኮታዊውን እሳት ከሰማይ መውረድ ምሳሌ የሆነው ያ እሳት ያችን ቊጥቋጦ ሳያቃጥል ካለመለማት እንደ እሳት ነበልባል ሳይሆን እንደ ዝናብ ስለሚወርደው እውነት ምን ትላለህ ?”
ከዚህም በኋላ መልአኩ የተሰጠውን አገልግሎት ይፈጽም ዘንድ ራሱን አዘጋጀ ። ወደ ድንግልም ሄዶ እንዲህ በማለት ከፍ ባለ ድምፅ ተናገራት፡- “ደስ ይበልሽ ፥ ጸጋ የሞላብሽ ሆይ ፥ ጌታ ከአንቺ ጋር ነው ። ከዚህ በኋላ ርኩሱ መንፈስ/ሰይጣን አንቺን አይቃረንሽም ። በጥንት ጊዜ ያ ጠላትና ባላጋራ አቆሰለ አሁን ደግሞ ሐኪሙ/መድኅኑ የፈውስን ቅባት ቀባ ። የሕመማችን ጎርፍ በሴት በኩል እንደመጣው በረከታችንም በሴት በኩል መነጨ ። ጸጋ የሞላሽ ሆይ ደስ ይበልሽ! የመኰነናችን ምክንያት እንደሆንሽ አትፈሪ/ሃፍረት አይሰማሽ። አንቺ በአንድ ጊዜ ፈራጅና አዳኝ የሆነውን የእርሱ እናት ሆነሻልና ። የኀዘነተኛው ዓለም ሙሽራ እናት የሆንሽው ነቀፋና ነውር የሌለብሽ ሆይ ደስ ይበልሽ ! ከእናት ሔዋን የመጣውን ሞት በማኅፀንሽ ያሰጠምሺው ደስ ይበልሽ ! ከፍ ያልሽው የእግዚአብሔር መቅደስ ሆይ ደስ ይበልሽ ! የሰማይና የምድር እናት የሆንሽው ደስ ይበልሽ ! ወሰን የሌለው ባሕርይን የተሸከምሽ ደስ ይበልሽ !
ለበሽተኞች ሐኪም በእርሷ በኩል መጥቷል ፣ በጨለማ ለሚቀመጡ የእውነት ፀሐይ በእርሷ በኩል መጥቷል ፣ በማዕበል ለሚናጡና ለሚሰቃዩ በማዕበል የማይረበሸው መልህቅና ወደብ በእርሷ በኩል መጥቷል ። በማይታረቅ ጠላትነት ውስጥ ለሚኖሩ ባሪያዎች ጌታ ተወልዶላቸዋል ። የሰላም ዘመን ይሆን ዘንድ ወደ ባርነት የሄዱትም አዳኝ ፣ በጠላትነት ውስጥ ለነበሩት ሰላም ይሆን ዘንድ አንዱ በመካከላችን አደረ !
እርሱ ሰላማችን ነውና በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ ጸጋና ቸርነት። ለእርሱም ምስጋና ፣ ክብርና ኃይል ይሁን ። አሁንና ለዘላለም እስከ ፍጻሜው/ለትውልደ ትውልድ ። አሜን!
