ቅዳሴ ኤጲፋንዮስን የሚቀድሰው ካህን “አልዕሉ አልባቢክሙ” ማለት “ልቡናችሁን ከፍ ከፍ አድርጉ” በማለት ወደ ሰማይ ማደሪያ ምእመናንን ሲያነቃቃ ምእመናንም እንዲህ ብለው ይመልሱለታል ፡- “በአምላካችን በእግዚአብሔር ዘንድ አለን” ይሉታል ። በዚህ ጊዜ የእግዚአብሔርን ዘላለማዊ ባሕርይና ዘላለማዊ ብርታት ማወጅ ይጀምራል ።

እግዚአብሔር በገናንነቱ ገናና ነው ፤

በቅድስናውም የተቀደሰ ነው ፤

በምስጋናውም የተመሰገነ ነው ፤

በክብሩም የከበረ ነው ።

ከመቼ ወዲህ የማይሉት ቀዳማዊ ነው ፤

እስከ ዛሬ የማይሉት ማእከላዊ ነው ፤

እስከዚህ የማይሉት ደኃራዊ ነው ።

ለአነዋወሩ ጥንት የለውም ፤

ለአኳኋኑም ፍጻሜ የለውም ፤

ለዘመኑ ቊጥር የለውም ፤

ለዓመታቱም ልክ ቊጥር የለውም ፤

ለውርዝውናው ማርጀት የለበትም ፤

ለኃይሉም ጽናት ፣ ድካም የለበትም ፤

ለመልኩም ጥፋት የለበትም ።

ለጥበቡ ባሕር ፣ ድንበር የለውም ፤

ለትእዛዙም ይቅርታ ፣ መስፈርት የለውም ፤

ለመንግሥቱ ስፋት ፣ አቅም ልክ የለውም ፤

ለአገዛዙም ስፋት ፣ ወሰን የለውም ።

በኅሊና የማያገኙት ሥውር ነው ፤

በልቡናም የማይረዱት ምጡቅ ነው ፤

አእዋፋት የማይደርሱበት ረጅም ነው ፤

ዓሣዎች የማይዋኙበት ጥልቅ ነው ።

ከተራሮች ራስ ይልቅ ከፍ ከፍ ያለ ነው ፤

ከባሕር ጥልቅነት ይልቅ ጥልቅ ነው ፤

ነገሥታት የማይነሣሡበት ጽኑ ነው ፤

መኳንንት የማይቃወሙት አሸናፊ ነው ።

የጥበበኞችን ምክር የሚያጠፋ ጥበበኛ ነው ፤

የሚመክሩትን ሰዎች አሳባቸውን የሚያስረሳ ዐዋቂ ነው ፤

የጸኑ ልጓሞችን የሚፈታ ኃያል ነው ፤

የኃጥአንን ጥርሶች የሚያደቅ ፣

የትዕቢተኞችንም ክንድ የሚቀጠቅጥ ብርቱ ነው ።

የግብዞችን ፊት የሚያዋርድ ክቡር ነው ።

የዝንጉዎችን ብርሃን የሚያርቅ ከሃሊ ነው ።

ባልንጀራ የሌለው አንድዬ ነው ፤

ዘመድ የሌለው ብቸኛ ነው ፤

                    /ቅዳሴ ኤጲፋንዮስ ቊጥር 2-10/።